ไปยังหน้า : |
[Font : 15 ]
|
| | |
(พระผู้มีภาค ได้โต้ตอบกับกสิภารทวาชพราหมณ์เกี่ยวกับเรื่องทำนา ทรงยืนยันว่าพระองค์ก็เป็นชานา ทำนาที่มีอมตะเป็นผล โต้ตอบกันด้วยคำที่เป็นคาถา (คำกาพย์กลอน) ดังที่ปรากฎอยู่ที่หน้า 380 แห่งหนังสือเล่มนี้ ภายใต้หัวข้อว่า "ทรงทำนาที่มีอมตะเป็นผล". พราหมณ์เลื่อมใสนำข้าวปายาสถาดใหญ่เข้าไปถวาย นิมนต์ให้ฉัน; พระองค์ตรัสตอบด้วยคำที่เป็นคาถาหรือกาพย์อีกครั้งหนึ่ง มีข้อความดังต่อไปนี้:-)
เราไม่บริโภคคาถาติครตะโภชนะ (โภชนะที่เกิดขึ้นเพราะคำขับ). พราหมณ์เอย! นั่นมิใช่ปกติธรรมดาของผู้เห็นธรรมอย่างครบถ้วน. พุทธบุคคล ท. ย่อมปฎิเสธคาถาภิคีตะโภชนะ. พราหมณ์เอย! เมื่อธรรมมีอยู่, ก็ต้องมีการประพฤติตามธรรมนั้น. ท่านจงบำรุงพุทธบุคคลผู้เป็นเกพลี05.13 แสวงพบคุณอันใหญ่หลวง สิ้นอาสวะแล้ว สงบรำงับแล้วจากธรรมเป็นเครื่องให้รำคาญ ด้วยข้าวและน้ำอันอื่นเถิด; เพราะว่า นั่นเป็นบุญของผู้มุ่งบุญ.
(พราหมณ์นั้นได้ทูลถามว่า ถ้าอย่างนั้นจะให้นำข้าวปายาสนี้ไปถวายแก่ใคร; ตรัสตอบว่า ไม่มองเห็นใครที่ควรรับ, ให้นำไปทิ้งเสีย).
- บาลี สคา. สํ. 15/245/656; และ 15/247/662; และ 15/254/675. สุตฺต.ขุ. 25/341/299; และ 25/418/359.