ไปยังหน้า : |
[Font : 15 ]
|
| | |
ภัคควะ! เรารู้ทั่วถึงซึ่งสิ่งที่คน ท. สมมติกันว่าเลิศ, และรู้ยิ่งกว่ารู้;และเราไม่จับฉวยลูบคลำซึ่งการรู้นั้น. เมื่อเราไม่จับฉวยลูบคลำอยู่นั้นแหละ, ความดับเย็นเฉพาะตนโดยแท้ ย่อมเป็นสิ่งที่แจ่มแจ้งแก่เรา, เป็นความดับเย็นที่เมื่อตถาคตรู้เฉพาะอยู่ ย่อมไม่ถึงซึ่งอนยะ (ความทุกข์นานาแบบ).
หมายเหตุ : สิ่งที่สมมติกันว่าเลิศในกรณีนี้ คือสิ่งที่เป็นผลแห่งการปฎิบัติเพื่อเข้าถึงความเป็นพรหม หรือการอยู่ร่วมกับพระเจ้า ซึ่งถือกันว่าเป็นคุณธรรมสูงสุดแห่งสมัยนั้น ของชนพวกนั้น. (ดูรายละเอียดจากปฎิกสูตร ปา.ที. 11/29/13-16).
-ผู้รวบรวม.
- บาลี ปฎิกสูตร ปา. ที. 11/29/13. ตรัสแก่ภัคควโคตตปริพพาชก ที่อารามของเขา.