ไปยังหน้า : |
[Font : 15 ]
|
| | |
ภัคควะ! กะเราผู้มีวาทะอยู่อย่างนี้ มีการบอกการสอนอยู่อย่างนี้ ก็ยังมีสมณพราหมณ์บางพวก กล่าวตู่เราด้วยเรื่องที่มิได้มีอยู่ เป็นคำเปล่า คำเท็จ คำไม่จริงว่า วิปริตไปแล้วทั้งพระสมณโคดมและพวกภิกษุ คือข้อที่พระสมณโคดมได้กล่าวอย่างนี้ว่า "สมัยใด บุรุษบุคคลเข้าถึงสุภวิโมกข์แล้วแลอยู่; สมัยนั้น เขาย่อมมีความรู้สึกต่อสิ่งทั้งปวง ว่าเป็นของไม่งามไปหมด โดยแท้" ดังนี้. ภัคควะ! ก็เราไม่ได้กล่าวอย่างนั้นเลย; แต่ว่า เราย่อมกล่าวอย่างนี้ว่า "สมัยใด บุรุษบุคคลเข้าถึงสุภวิโมกข์ แล้วแลอยู่; สมัยนั้น เขาย่อมมีความรู้สึกต่อสิ่งทั้งปวง ว่าเป็นของงามไปหมดโดยแท้" ดังนี้.
"ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ! พวกเหล่านั้นแหละ เป็นพวกวิปริตไปเองแล้ว คือพวกนี้เพราะมีความวิปริตของตน, จึงได้กล่าวจ้วงจาบพระผู้มีพระภาคและภิกษุ ท. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ! ข้าพระองค์เป็นผู้มีความเลื่อมใสในพระผู้มีพระภาคถึงอย่างนี้แล้ว; และพระผู้มีพระภาคก็สามารถที่จะทรงแสดงธรรม ชนิดที่ข้าพระองค์จะพึงเข้าถึงซึ่งสุภวิโมกข์ แล้วแลอยู่".
ภัคควะ! นั่นเป็นสิ่งที่ทำได้ยากเกินไป สำหรับเธอผู้มีทิฎฐิเป็นอย่างอื่น มีขันติเป็นอย่างอื่น มีความชอบใจเป็นอย่างอื่น, ทั้งยังขาดอาโยคธรรมและธรรมเป็นลัทธิพื้นฐานแห่งอาจารย์โดยเฉพาะอย่างนี้, ที่จะเข้าถึงซึ่งสุภวิโมกข์แล้วแลอยู่. ภัคควะ! เอาเถิด, เธอจงตามรักษาความเลื่อมใสของเธอซึ่งมีอยู่ในเรา ไว้ให้เป็นอย่างดีก็แล้วกัน.
"ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ! ถ้าว่า นั่นเป็นสิ่งที่ทำได้ยากเกินไป สำหรับข้าพระองค์ดังนี้แล้วไซร้; ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ! ข้าพระองค์จักตามรักษาความเลื่อมใสของาพระองค์ ซึ่งมีอยู่ในพระผู้มีพระภาค ไว้ให้เป็นอย่างดี พระเจ้าข้า."
- บาลี ปาฎิกสูตร ปา. ที. 11/36/17. ตรัสแก่ภัคควโคตตปริพพาชก ที่อารามของเขา.