ไปยังหน้า : |
[Font : 15 ]
|
| | |
ภิกษุ ท.! พวกเธอทั้งหลาย จงเที่ยวไปในที่ที่ควรเที่ยวไป ซึ่งเป็นวิสัยของบิดาตนเถิด. เมื่อเธอทั้งหลายเที่ยวไปในที่ที่ควรเที่ยวไป ซึ่งเป็นวิสัยของบิดาตนอยู่ มาจักไม่ได้ช่องทาง มาร จักไม่ได้โอกาสทำตามอำเภอใจของมันได้เลย.
ภิกษุ ท.! ก็ที่ที่ควรเที่ยวไป ซึ่งเป็นวิสัยของบิดาตนสำหรับภิกษุนั้น เป็นอย่างไรเล่า? ที่เป็นวิสัยเช่นนั้นได้แก่ สติปัฏฐาน 4. สติปัฏฐาน 4 อะไรบ้างเล่า? 4 คือ:-
(1) ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมพิจารณาเห็นกายในกายอยู่เป็นประจำ, มีความเพียรเผากิเลส มีความรู้สึกตัวทั่วพร้อม มีสติ พึงกำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้.
(2) เธอ ย่อม พิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาทั้งหลายอยู่เป็นประจำ, มีความเพียรเผากิเลส มีความรู้สึกตัวทั่วพร้อม มีสติ พึงกำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้.
(3) เธอ ย่อม พิจารณาเห็นจิตในจิตอยู่เป็นประจำ, มีความเพียรเผากิเลส มีความรู้สึกตัวทั่วพร้อม มีสติ พึงกำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้.
(4) เธอ ย่อม พิจารณาเห็นธรรมในธรรมทั้งหลายอยู่เป็นประจำ, มีความเพียรเผากิเลส มีความรู้สึกตัวทั่วพร้อม มีสติ พึงกำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้.
ภิกษุ ท.! สติปัฏฐาน 4 เหล่านี้แล เป็นที่ที่ควรเที่ยวไป ซึ่งเป็นวิสัยของบิดาตนสำหรับภิกษุ ดังนี้แล.
- บาลี พระพุทธภาษิต มหาวาร.สํ. 19/199/703, ตรัสแก่ภิกษุทั้งหลาย. นี้ตรงกันข้ามจากข้อที่ว่า "ลิงติดตัง" ที่เป็นอุปมาของภิกษุลุ่มหลงในกามคุณ 5; ดูหัวข้อ "ลิงติดตั้ง" ที่หมวด 8 หน้า 171.