ไปยังหน้า : |
[Font : 15 ]
|
| | |
ภิกษุ ท.! ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ ทำให้บริบูรณ์ในศีล ทำให้บริบูรณ์ในสมาธิ ทำพอประมาณในปัญญา. เธอยังล่วงสิกขาบทเล็กน้อยล้าง และต้องออกจากอาบัติเล็กน้อยเหล่านั้นบ้าง. ข้อนั้นเพราะเหตุไรเล่า? ข้อนั้น เพราะเหตุว่า ไม่มีผู้รู้ใดๆ กล่าวความอาภัพ ต่อาการบรรลุโลกุตตรธรรม จักเกิดขึ้น เพราะเหตุสักว่าการล่วงสิกขาบทเล็กน้อยและการต้องออกจากอาบัติเล็กน้อยเหล่านี้. อนึ่งสิกขาบทเหล่าใด ที่เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ ที่เหมาะสมแก่พรหมจรรย์, เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน มีศีลมั่นคงในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย. ภิกษุนั้น, เพราะความสิ้นไปรอบแห่งสัญโญชน์ 5022.6 เป็นอนาคามีผู้อุบัติขึ้นในทันที มีการปรินิพพานในภพนั้นๆ ไม่เวียนกลับจากโลกนั้นๆ เป็นธรรมดา.
(อีกนัยหนึ่ง จำแนกพระอนาคามีเป็น 5 จำพวก คือ)022.7
ภิกษุ ท.! ภิกษุนั้น เพราะความสิ้นไปรอบแห่งสัญโญชน์เบื้องต่ำ 5 เป็นผู้มีกระแสในเบื้องบนไปถึงอกนิฏฐภพ.
ภิกษุ ท.! ภิกษุนั้น เพราะความสิ้นไปรอบแห่งสัญโญชน์เบื้องต่ำ 5 เป็นผู้ปรินิพพานด้วยต้องใช้ความเพียรเรี่ยวแรง.
ภิกษุ ท.! ภิกษุนั้น เพราะความสิ้นไปรอบแห่งสัญโญชน์เบื้องต่ำ 5 เป็นผู้ปรินิพพานไม่ต้องใช้ความเพียรเรี่ยวแรง
ภิกษุ ท.! ภิกษุนั้น เพราะความสิ้นไปรอบแห่งสัญโญชน์เบื้องต่ำ 5 เป็นผู้ปรินิพพานเมื่ออายุพ้นกึ่งแล้วจวนถึงที่สุด.
ภิกษุ ท.! ภิกษุนั้น เพราะความสิ้นไปรอบแห่งสัญโญชน์เบื้องต่ำ 5 เป็นผู้ปรินิพพานในระหว่างอายุยังไม่ทันถึงกึ่ง.
- บาลี พระพุทธภาษิต ติก. อํ. 20/298/526.