ไปยังหน้า : |
[Font : 15 ]
|
| | |
ท่านผู้เจริญ! พระสมณโคดมนั้น รู้สึกตนขณะรู้รสแห่งอาหาร, ไม่รู้สึกความยินดีติดใจในรส. พระสมณโคดมฉันอาหารประกอบพร้อมด้วยองค์แปดคือ ฉันเพื่อเล่น ก็หามิได้, ฉันเพื่อมัวเมาในรส ก็หามิได้, ฉันเพื่อประเทืองผิวก็หามิได้, ฉันเพื่อตกแต่งอวัยวะ ก็หามิได้; แต่ฉันเพียงเพื่อให้กายนี้ตั้งอยู่ได้, เพื่อให้มีความเป็นไปแห่งอัตตภาพสืบไป, เพื่อห้ามกันเสียซึ่งความหิวลำบาก,เพื่ออนุเคราะห์แก่พรหมจรรย์; โดยคิดเห็นว่า `ด้วยการทำเช่นนี้ เราย่อมกำจัดเวทนาเก่า และไม่ทำเวทนาใหม่ให้เกิดได้; ความเป็นไปได้แห่งอัตตาภาพ,ความไม่มีโทษเพราะอาหาร, และความอยู่ผาสุก จักมีแก่เรา' ดังนี้.