ไปยังหน้า : |
[Font : 15 ]
|
| | |
ครั้งหนึ่ง พระผูมีพระภาคเจา ทรงประทับอยูที่ สีสปาวัน ใกลกรุงโกสัมพี. ทรงกําใบสีสปาขึ้นหนอยหนึ่ง แลวตรัสถามหมูภิกษุ วา ใบสีสปาที่ทรงกํานี้ กับ ที่อยูบนปาโนน, ไหนจะมากกวากัน. เมื่อภิกษุกราบทูลวา ที่อยูบนปาโนนมากกวามากแลว จึงตรัสวา :-
ภิกษุ ท.! ฉันใดก็ฉันนั้น, สิ่งที่ยังอยูมากกวามาก ก็คือสิ่งที่เรารูยิ่งแลว แตไมนํามาสอนพวกเธอทั้งหลาย. เพราะเหตุไรเราจึงไมสอนสิ่งนั้นแกพวกเธอเลา ? เพราะวาสิ่งๆ นั้น ไมประกอบด้วยประโยชน ไมเปนเงื่อนตนของพรหมจรรย ไมเปนไปพร้อม เพื่อความหนายทุกข ความคลายกําหนัดความดับ ความรํางับ ความรูยิ่ง ความรูพรอม และนิพพาน; เพราะเหตุนั้น เราจึงไมสอนสิ่งนั้น แกพวกเธอทั้งหลาย.
- มหาวาร. สํ 19/548/1712.