ไปยังหน้า : |
[Font : 15 ]
|
| | |
เปรียบเหมือนในที่ใกล้แห่งบ้านหรือนิคม มีสระโบกขรณีอยู่สระหนึ่ง,ในสระนั้นมีปูตัวหนึ่ง, มีเด็กชายหญิงเป็นอันมากออกจากบ้านหรือนิคมนั้น ไปถึงสระโบกขรณีนั้นแล้วก็ลงจับปูนั้นขึ้นมาจากน้ำวางไว้บนบก, ปูนั้นจะน้อมก้ามไปข้างไหน เด็กเหล่านั้นก็จะคอยต่อยก้ามปูนั้นด้วยท่อนไม้หรือก้อนหินกรวด, ครั้นปูนั้นมีก้ามหักหมดอย่างนี้แล้ว ก็ไม่อาจลงสู่สระโบกขรณีนั้นได้อีกเหมือนอย่างก่อนข้อนี้ฉันใด; ทิฎฐิที่เป็นเสี้ยนหนามปกคลุมอยู่ ยักไปยักมาไม่อยู่ในร่องรอยบางอย่าง อย่างของสัจจกะอันพระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงทำให้ขาดให้หักให้หลุดเสียแล้ว,ต่อนี้ไป สัจจกะไม่อาจเข้ามาใกล้พระผู้มีพระภาคเจ้า ด้วยประสงค์จะโต้ตอบได้อีกฉันนั้น.
เมื่อเจ้าทุมมุขลิจฉวีกล่าวอย่างนี้แล้ว สัจจกะพูดกับเธอว่า "เจ้าทุมมุขะ! ท่านหยุดเถิด, ท่านหยุดเถิด, ท่านเป็นคนปากมากนัก, ข้าพเจ้าไม่ได้พูดหารือกับท่าน, ข้าพเจ้าพูดหารือกับพระโคดมต่างหาก".
- คำเยาะเย้ย ของเจ้าลิจฉวี ทุมมุขะ เยาะเย้ยสัจจกะนิครนถบุตร ซึ่งจำนนต่อถ้อยคำของตัวเองในการโต้วาทะกับพระผู้มีพระภาคเจ้า. มู.ม. 12/432/400.