[Font : 15 ]
| |
อวิชชา ของผู้ถึงซึ่งอวิชชา |  

"ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ! ที่เรียกกันว่า 'อวิชชา-อวิชชา' ดังนี้นั้น เป็นอย่างไร? และด้วยเหตุเพียงเท่าไร บุคคลจึงชื่อว่า เป็นผู้ถึงซึ่งอวิชชา? พระเจ้าข้า!"

ภิกษุ! ในกรณีนี้ บุถุชนผู้ไม่มีการสดับ ไม่รู้ชัดแจ้งตามเป็นจริง ซึ่งรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ อันมีความก่อขึ้นเป็นธรรมดา ว่า "เป็นสิ่งที่มีความก่อขึ้นเป็นธรรมดา" ดังนี้; ไม่รู้ชัดแจ้งตามเป็นจริงซึ่งรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ อันมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา ว่า "เป็นสิ่งที่มีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา" ดังนี้; ไม่รู้ชัดแจ้งตามเป็นจริงซึ่งรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ อันมีทั้งความก่อขึ้นและความเสื่อมไปเป็นธรรมดา ว่า "เป็นสิ่งที่มีความก่อขึ้นและความเสื่อมไปเป็นธรรมดา" ดังนี้. ภิกษุ! ความไม่รู้นี้เราเรียกว่า อวิชชา; และบุคคลชื่อว่าเป็นผู้ถึงซึ่งอวิชชาย่อมมีได้ด้วยเหตุมีประมาณเท่านี้ แล.

- ขนฺธ. สํ. 17/209/320.


เกี่ยวกับธรรมโฆษณ์ออนไลน์ (Disclaimer)
แม้ระบบ "ธรรมโฆษณ์ออนไลน์" พยายามปรับปรุงข้อมูลให้ถูกต้องมากที่สุด ผู้ศึกษาก็พึงตรวจสอบกับตัวเล่มหนังสือต้นฉบับ ที่มีการพิมพ์ครั้งล่าสุด ก่อนนำข้อมูลไปใช้ในการอ้างอิง"

  |     |   แจ้งข้อผิดพลาด / แนะนำ
หนังสือที่เกี่ยวข้อง