[Font : 15 ]
| |
ผู้ไม่รู้อริยสัจ ย่อมหลงสร้างเหวแห่งความทุกข์เพื่อตัวอยู่ร่ำไป |  

ภิกษุ ท.! บุคคลเหลาใด จะเปนสมณะหรือพรามหมณ ก็ตาม ไมรูอยูตามเปนจริง วา "นี้เปนทุกข, นี้เปนเหตุใหเกิดทุกข นี้เปนความดับไมเหลือของทุกข, และนี้เปนทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือของทุกข:" ดังนี้แลว; เขาเหลานั้น ยอมยินดีอยางยิ่ง ในเหตุปจจัยเครื่องปรุงแตงชนิดที่เปนไปพรอมเพื่อความเกิด ความแก ความตาย ความโศก ความร่ำไรรําพัน ความทุกขกาย ความทุกขใจ และความคับใจ. เขาผูยินดีในเหตุปจจัยเครื่องปรุงแตงชนิดนั้น ๆ แลว ยอมกอสรางอยู่ ซึ่งเหตุปจจัยเครื่องปรุงแตงชนิดที่เปนไปพรอมเพื่อความเกิด เปนตน นั้น ๆ. ครั้นเขากอสรางเหตุปจจัยนั้น ๆ แลวเขาก็ตกลงในเหวแหงความเกิด ความแก ความตาย ความโศก ความร่ําไรรําพัน ความทุกขกาย ความทุกขใจ และความคับใจ นั่นเอง. เรายอมกลาวบุคคลเหลานั้นวา "เขาไมพนไปจากทุกข ทั้งหลาย คือความเกิด ความแก ความตาย ความโศก ความร่ำไรรําพัน ความทุกขกาย ความทุกขใจ และความคับใจ ไปได." ดังนี้.

- มหาวาร. สํ. 19/560/1729.


เกี่ยวกับธรรมโฆษณ์ออนไลน์ (Disclaimer)
แม้ระบบ "ธรรมโฆษณ์ออนไลน์" พยายามปรับปรุงข้อมูลให้ถูกต้องมากที่สุด ผู้ศึกษาก็พึงตรวจสอบกับตัวเล่มหนังสือต้นฉบับ ที่มีการพิมพ์ครั้งล่าสุด ก่อนนำข้อมูลไปใช้ในการอ้างอิง"

  |     |   แจ้งข้อผิดพลาด / แนะนำ
หนังสือที่เกี่ยวข้อง