ไปยังหน้า : |
[Font : 15 ]
|
| | |
ข้ออื่นยังมีอีก, พระองค์ผู้เจริญ! มีช่างไม้สองคน ชื่อ อิสิทนตะ และปุราณะ ทั้งสองนายนี้กินข้าวของหม่อมฉัน ใช้ยวดยานพาหนะของหม่อมฉัน. หม่อมฉันให้เบี้ยเลี้ยงชีพ, ให้ยศศักดิ์แก่เขา, แต่เขาจะมีความเคารพในหม่อมฉันเท่าที่มีในพระผู้มีพระภาค ก็หาไม่. เรื่องที่ล่วงมาแล้ว คือ หม่อมฉันยกเสนาออกไปกำจัดข้าศึก เมื่อจะทดลองช่างไม้สองคนนี้ จึงเข้าไปพักในที่คับแคบแห่งหนึ่ง (เพื่อเห็นกันโดยใกล้ชิด), เขาทั้งสองคน ฆ่าเวลาด้วยการสนทนาธรรมเกือนค่อนรุ่งแล้วนอนหันศรีษะไปทางทิศที่เขาได้ยินข่าวว่าพระผู้มีพระภาคประทับอยู่ เหยียดเท้ามาทางหม่อมฉัน. พระองค์ผู้เจริญ! หม่อมฉันมีความรู้สึกว่า อัศจรรย์จริง,ไม่เคยมีเลย, ช่างไม้สองคน กินข้าวของเรา ใช้ยานพาหนะของเรา เราให้เบี้ยเลี้ยงชีพ และยศศักดิ์แก่เขา แต่เขาหามีความเคารพในเรา เท่าที่เขามีในพระผู้มีพระภาคเจ้าไม่. ชะรอยคนทั้งสองนี้จะรู้ถึงคุณวิเศษอันโอฬารในศาสนาของพระผู้มีพระภาค เพิ่มขึ้น ๆ เป็นแน่แท้. พระองค์ผู้เจริญ! แม้นี้ก็เป็นข้อสังเกตของหม่อมฉัน ในพระผู้มีพระภาค.
- คำของพระเจ้าปเสนทิโกศล ทูลแด่พระผู้มีพระภาค ที่นิคมเมทฬุปะ แคว้นสักกะ, มีความต่อกันมาตามลำดับ จากเนื้อความข้างต้นอันเกี่ยกับข้อสังเกตในพระผู้มีพระภาคของพระเจ้าปเสนทิโกศล. บาลี ม.ม. 13/514/568-569.