ไปยังหน้า : |
[Font : 15 ]
|
| | |
กัสสปะ! คราวหนึ่ง เราอยู่ที่ภูเขาคิชฌกูฎใกล้กรุงราชคฤห์, เพื่อนสพรหมจารีของท่านคนหนึ่ง เป็นปริพพาชก นามว่า นิโครธะ ได้ถามปัญหาในเรื่องการเกลียดบาป. เราถูกถามปัญหาในเรื่องการเกลียดบาปแล้ว ก็พยากรณ์ครั้นเราพยากรณ์แล้ว เพื่อนของท่านผู้นั้น ได้เป็นผู้พอใจเกินความคาดหมาย
"พระองค์ผู้เจริญ ! ก็ใครเล่า ฟังธรรมของพระองค์แล้ว จักไม่พอใจเกินความคาดหมาย. แม้ข้าพระองค์ ฟังธรรมของพระองค์แล้ว ก็พอใจเกินความคาดหมาย.พระองค์ผู้เจริญ! ไพเราะนัก, ไพเราะนัก, เปรียบเหมือนหวายของที่คว่ำอยู่ เปิดของที่ปิดอยู่บอกทางให้แก่คนหลงทาง หรือตั้งประทีปไว้ในที่มืด โดยคิดว่า ผู้มีตาจักได้เห็นรูป ดังนี้. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ! ธรรมที่พระองค์แสดงแล้วโดยปริยายเป็นอันมาก ก็มีอุปมัยฉันนั้น. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ! ข้าพระองค์ ขอถึง พระผู้มีพระภาค กับทั้งพระธรรม กับทั้งพระสงฆ์ว่าเป็นที่พึ่ง. ขอข้าพระองค์พึงได้บรรพชาอุปสมบท ในสำนักพระผู้มีพระภาคเจ้าเถิด."
- บาลี มหาสีหนาทสูตร สี.ที. 9/220/272. ตรัสแก่อเจลกัสสปะ ที่กัณณกถมมิคทายวันอุชุญญานคร.