[Font : 15 ]
| |
อยากลาวเรื่องไมมีประโยชน แตจงกลาวเรื่องความพนทุกข์ |  

ภิกษุ ท.! พวกเธอทั้งหลาย จง อยามัวสนทนาเรื่องขวางหนทางธรรม (ติรจฺฉานกถา) คือเรื่องพระราชา เรื่องโจร เรื่องอมาตย เรื่องทหาร เรื่องของนากลัว เรื่องการรบพุง เรื่องขาว เรื่องน้ำ เรื่องผา เรื่องที่นอน เรื่องระเบียบดอกไม เรื่องของหอม เรื่องญาติ เรื่องยานพาหนะ เรื่องหมูบาน เรื่องจังหวัด เรื่องเมืองหลวง เรื่องบานนอก เรื่องหญิง เรื่องชาย เรื่องคนกลา เรื่องตรอกทางเดิน เรื่องทาน้ำ เรื่องคนที่ตายไปแลว เรื่องตาง ๆ นานา เรื่องโลก เรื่องมหาสมุทร เรื่องความรุงเรือง เรื่องความทรุดโทรม เหลานี้. เพราะเหตุไรจึงไมควรกลาวเลา ? เพราะการกลาวนั้น ๆ ไมประกอบดวยประโยชน ไมเป็นเงื่อน ตนของพรหมจรรย ไมเปนไปพรอมเพื่อความหนายทุกข ความคลายกําหนัดความดับ ความรํางับ ความรูยิ่ง ความรูพรอม และนิพพาน เลย.

ภิกษุ ท.! เมื่อพวกเธอจะกลาว จงกลาววา "เชนนี้ ๆ เปนทุกข, เชนนี้ๆ เปนเหตุใหเกิดทุกข เชนนี้ๆ เปนความดับไมเหลือของทุกข, และเชนนี้ๆ เปนทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือของทุกข;" ดังนี้ เพราะเหตุไรจึงควรกลาวเลา? เพราะการกลาวนั้นๆยอมประกอบดวยประโยชนเปนเงื่อนตนของพรหมจรรย เปนไปพรอมเพื่อความหนายทุกข ความคลายกําหนัด ความดับความรํางับ ความรูยิ่ง ความรูพรอม และนิพพาน.

ภิกษุ ท.! เพราะเหตุนั้น ในกรณีนี้ พวกเธอพึง ทําความเพียรเพื่อใหรูตามเปนจริง วา "นี้เปนทุกข, นี้เปนเหตุใหเกิดขึ้นแหงทุกข, นี้เปนความดับไมเหลือแหงทุกข, นี้เปนทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือแหงทุกข" ดังนี้เถิด

- มหาวาร. สํ. 19/526/1663.


เกี่ยวกับธรรมโฆษณ์ออนไลน์ (Disclaimer)
แม้ระบบ "ธรรมโฆษณ์ออนไลน์" พยายามปรับปรุงข้อมูลให้ถูกต้องมากที่สุด ผู้ศึกษาก็พึงตรวจสอบกับตัวเล่มหนังสือต้นฉบับ ที่มีการพิมพ์ครั้งล่าสุด ก่อนนำข้อมูลไปใช้ในการอ้างอิง"

  |     |   แจ้งข้อผิดพลาด / แนะนำ
หนังสือที่เกี่ยวข้อง