ไปยังหน้า : |
[Font : 15 ]
|
| | |
ภิกษุ ท.! ลาที่เดินตามฝูงโคไปข้างหลัง ๆ แม้จะร้องอยูว่า "กู ก็เป็นโค, กู ก็เป็นโค" ดังนี้ก็ตามที. แต่สีของมันก็หาเป็นโคไปได้ไม่, เสียงของมันก็หาเป็นโคไปได้ไม่, เท้าของมันก็หา เป็นโคไปได้ไม่, มันก็ได้แต่เดินตามฝูงโคไปข้างหลังๆ ร้องเอาเองว่า "กู ก็เป็นโค, กู ก็เป็นโค" ดังนี้ เท่านั้น. ข้อนี้ฉันใด;
ภิกษุ ท.! ภิกษุบางรูปในกรณีเช่นนี้ ก็ฉันนั้นเหมือนกัน; คือแม้จะเดินตามหมู่ภิกษุไปข้างหลังๆ ร้องประกาศอยู่วา "ข้า ก็เป็นภิกษุ, ข้า ก็เป็นภิกษุ" ดังนี้ก็ตามที, แต่ความใคร่ในการประพฤติ สีลสิกขาของเธอ ไม่เหมือนของภิกษุทั้งหลาย, ความใคร่ในการประพฤติจิตตสิกขาของเธอ ไม่เหมือนของภิกษุทั้งหลาย, ความใคร่ในการประพฤติปัญญาสิกขาของเธอ ไม่เหมือนของภิกษุทั้งหลาย, ภิกษุรูปนั้น ได้แต่เดินตามหู่ภิกษุไปข้างหลังๆ ร้องประกาศเอาเองว่า "ข้า ก็เป็นภิกษุ, ข้า ก็เป็นภิกษุ" ดังนี้เท่านั้น.
ภิกษุ ท.! เพราะฉะนั้นในเรื่องนี้ พวกเธอทั้งหลายพึงสำเหนียกใจไว้ว่า "ความใคร่ในการประพฤติสีลสิกขาของเรา ต้องเข้มงวดเสมอ, ความใคร่ในการประพฤติจิตตสิกขาของเราต้องเข้มงวดเสมอ, ความใคร่ในการประพฤติปัญญาสิกขาของเรา ต้องเข้มงวดเสมอ" ดังนี้ ภิกษุ ท.! พวกเธอทั้งหลาย พึงสำเหนียกใจไว้อย่างนี้แล.
- บาลี พระพุทธภาษิต ติก. อํ. 20/294/522.