[Font : 15 ]
| |
ทรงถูกพวกพราหมณ์ตัดพ้อ |  

ภิกษุ ท.! เมื่อเราอยู่ที่ตำบลอุรุเวลา ที่ต้นไทรเป็นที่พักร้อนของพวกคนเลี้ยงแพะ (อชปาลนิโครธ) ใกล้ฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา คราวแรกตรัสรู้ใหม่ๆ.ภิกษุ ท.! พราหมณ์เป็นอันมาก ล้วนแก่ เป็นคนแก่ คนเฒ่า เป็นผู้ใหญ่เกิดนาน ถึงวัยแล้ว เข้าไปหาเราถึงที่ที่เราพักอยู่ ทำความปราศรัยพอคุ้นเคยแล้ว.ภิกษุ ท.! พราหมณ์เหล่านั้นได้กล่าวคำนี้กะเราว่า "พระโคดมผู้เจริญ ! ข้อนี้ข้าพเจ้าได้ฟังมาแล้ว ว่า "พระสมณโคดม ไม่อภิวาท ไม่ลุกรับ ไม่เชื้อเชิญด้วยอาสนะกะพราหมณ์ผู้แก่ ผู้เฒ่า เป็นผู้ใหญ่เกิดนาน ถึงวัยแล้ว." ข้อนี้จริงอย่างนั้นหรือพระโคดม? ข้อนี้ไม่สมควรมิใช่หรือ?" ดังนี้.

ภิกษุ ท.! ความคิดได้เกิดขึ้นแก่เราว่า "พราหมณ์มีอายุพวกนี้ ไม่รู้จักเถระ (ผู้แก่จริง), หรือธรรมที่ทำคนเราให้เป็นเถระ". ภิกษุ ท.! คนเราแม้เป็นผู้เฒ่า มีอายุ 80, 90, 100 ปี โดยกำเนิดก็ดี, แต่เขามคำพูดไม่เหมาะแก่กาล, พูดไม่จริง, พูดไม่มีประโยชน์, พูดไม่เป็นธรรม, ไม่เป็นวินัย, กล่าววาจาไม่มีที่ตั้ง ไม่มีที่อิง ไม่มีที่สิ้นสุด ไม่ประกอบด้วยประโยชน์, คนผู้นั้นถึงการนับว่าเป็น "เถระผู้พาล" โดยแท้.

ภิกษุ ท.! คนผู้ใดแม้ยังอ่อน ยังหนุ่ม ยังรุ่น มีผมยังดำ ประกอบด้วยวัยกำลังเจริญอยู่ในปฐมวัย, แต่เขาเป็นผู้มีคำพูดเหมาะแก่กาล, พูดจริง, พูดมีประโยชน์, พูดเป็นธรรม, เป็นวินัย, กล่าววาจามีที่ตั้ง มีหลักฐาน มีที่สิ้นสุดประกอบด้วยประโยชน์แล้ว, คนนั้น ถึงการควรนับว่าเป็น "เถระผู้บัณฑิต" นั้นเทียว.

- บาลี จตุกฺก. อํ. 21/28/22. ตรัสแก่ภิกษุทั้งหลาย.


เกี่ยวกับธรรมโฆษณ์ออนไลน์ (Disclaimer)
แม้ระบบ "ธรรมโฆษณ์ออนไลน์" พยายามปรับปรุงข้อมูลให้ถูกต้องมากที่สุด ผู้ศึกษาก็พึงตรวจสอบกับตัวเล่มหนังสือต้นฉบับ ที่มีการพิมพ์ครั้งล่าสุด ก่อนนำข้อมูลไปใช้ในการอ้างอิง"

  |     |   แจ้งข้อผิดพลาด / แนะนำ
หนังสือที่เกี่ยวข้อง