[Font : 15 ]
| |
: ทรงเป็นก้อนหินให้กาโง่สำคัญว่ามันข้น |  

ลำดับนั้น มารผู้มีบาป ได้กล่าวคาถาเป็นที่ตั้งแห่งความเบื่อหน่ายเหล่านี้ ในสำนักของพระผู้มีพระภาค ว่า :-

"ฝูงกาพากันไปตอมอยู่รอบๆ ก้อนหิน ซึ่งมีสีเหมือนมันข้น โดยหวังว่า เราจะได้ของอ่อนกินในที่นั้นบ้าง จะมีรสอร่อยบ้าง. เมื่อไม่ได้รับความอร่อย, ฝูงกาก็พากันบินไปจากที่นั้น. ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ! ข้าพระองคืก็สังเวชตัวเองเหมือนกาหลงก้อนหิน ฉะนั้น."

คราวนั้น มารผู้มีบาป ครั้นกล่าวคาถาเป็นที่ตั้งแห่งความเบื่อหน่ายเหล่านี้ ในสำนักของพระผู้มีพระภาคแล้ว ได้หลีกจากที่นั้น แล้วไปนั่งคู้บัลลังก์อยู่กลางดิน ในที่ไม่ไกลจากพระผู้มีพระภาค เงียบเสียง มีอาการเก้อเขิน คอตก ก้มหน้า ซบเซา หมดปฎิภาณ เอาไม้ขีดพื้นดินอยู่.


เกี่ยวกับธรรมโฆษณ์ออนไลน์ (Disclaimer)
แม้ระบบ "ธรรมโฆษณ์ออนไลน์" พยายามปรับปรุงข้อมูลให้ถูกต้องมากที่สุด ผู้ศึกษาก็พึงตรวจสอบกับตัวเล่มหนังสือต้นฉบับ ที่มีการพิมพ์ครั้งล่าสุด ก่อนนำข้อมูลไปใช้ในการอ้างอิง"

  |     |   แจ้งข้อผิดพลาด / แนะนำ
หนังสือที่เกี่ยวข้อง