ไปยังหน้า : |
[Font : 15 ]
|
| | |
อานนท์! มาเถิด, พวกเราจักไปเมืองนาลันทา. (พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์เสด็จถึงเมืองนาลันทา ประทับที่ปาวาทิกัมพวัน. ณ ที่นั้นได้ทรงสนทนากับพระสารีบุตร) :สารีบุตร! เธอกล่าวคมคายนัก, ที่เธอเปล่งสีหนาทยืนยันลงไปว่า "ข้าพพระองค์เลื่อมใสในพระผู้มีพระภาค ว่าสมณะหรือพราหมณ์เหล่าอื่น ที่จะเป็นผู้รู้ยิ่งกว่าพระผู้มีพระภาคเป็นไม่มีแล้ว จักไม่มี และไม่มีอยู่" ดังนี้ นั้น; สารีบุตร! เธอล่วงรู้ความรู้สึกภายในใจ ของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ที่ล่วงไปแล้ว, -ที่จักมาในอนาคต, -และคือเราในบัดนี้ ว่าพระผู้มีพระภาคเจ้า นั้น ๆมีศีล, สมาธิ, ปัญญา อย่างนี้ ๆ มีวิหารธรรม มีวิมุตติ อย่าง นี้ ๆ หรือ?
"หามิได้ พระองค์!"
สารีบุตร! ทำไม่เธอจึงกล่าวคมคายเปล่งสีหนาทยืนยันลงไปดังนั้นเล่า?
"พระองค์ผู้เจริญ! ข้าพระองค์ไม่มีญาณกำหนดรู้พระทัยของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ทั้งในอดีต อนาคต ปัจจุบัน ก็จริง แต่การเป็นไปตามทำนองแห่งธรรมนั้น ข้าพระองค์ ทราบแล้ว".
- มหาปรินิพพานสูตร มหา. ที. 10/96/77.