ไปยังหน้า : |
[Font : 15 ]
|
| | |
ภิกษุ ท.! เปรียบเสมือนสัตว์เหล่าใดเหล่าหนึ่ง สำเร็จอริยายถ 4 คือ เดินในบางคราว ยืนในบางคราว นั่งในบางคราว นอนในบางคราว, สัตว์เหล่านั้นทั้งหมด อาศัยแผ่นดิน ตั้งอยู่เหนือแผ่นดิน จึงสำเร็จอิริยาบถ 4 นั้นได้ฉันใด; ภิกษุ ท.! ฉันนั้นเหมือนกัน : ภิกษุอาศัยศีล ตั้งอยู่ในศีลแล้ว ย่อมอบรมโพชฌงค์ 7 ให้เกิดขึ้นได้ ย่อมทำโพชฌงค์ 7 ให้มีมากขึ้นได้.
ภิกษุ ท.! ภิกษุอาศัยศีล ตั้งอยู่ในศีลแล้ว ย่อมอบรมดพชฌงค์ 7 ให้เกิดขึ้นได้ ยอ่มทำโพชฌงค์ 7 ให้มีมากขึ้นได้ เป็นอย่างไรเล่า? ภิกษุ ท.! ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ยอ่มอบรมสติสัมโพชฌงค์ ย่อมอบรมธัมมวิจยสัมโพชฌงค์ ย่อมมอบรมวิริยสัมโพชฌงค์ ยอ่มอบรมปีติสัมโพชฌงค์ ย่อมอบรมปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ ย่อมอบรมสมาธิสัมโพชฌงค์ และย่อมอบรม อุเบกขาสัมโพชฌงค์ล ชนิดที่อาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ อาศัยนิโรธ น้อมไปเพื่อความปล่อยวาง. ภิกษุ ท.! ด้วยอาการอย่างนี้แล ภิกษุอาศัยศีลตั้งอยู่ในศีลแล้ว ย่อมพบรมโพชฌงค์ 7 ให้เกิดขึ้นได้ ยอ่มทำโพชฌงค์ 7 ให้มีมากขึ้นได้.
- บาลี พระพุทธภาษิต มหาวาร. สํ. 19/112/409.