ไปยังหน้า : |
[Font : 15 ]
|
| | |
พราหมณ์ ! เปรียบเหมือนฟองไข่ของแม่ไก่อันมีอยู่ 8 ฟอง หรือ 10 ฟอง หรือ 12 ฟอง, เมื่อไม่ไก่นอนทับ กก ฟักด้วยดีแล้ว, บรรดาลูกไก่ในไข่เหล่านั้น ตัวใดเจาะแทงทำลายเปลือกไข่ด้วยจะงอยเล็บเท้า หรือจะงอยปากออกมาได้ก่อนตัวอื่นโดยปลอดภัย เราควรเรียกลูกได่ตัวนั้นว่าอย่างไร คือจะเรียกว่าตัวพี่ผู้แก่ที่สุด หรือตัวน้องผู้น้อยที่สุด?
"พระโคดมผู้เจริญ! ใคร ๆ ก็ควรเรียกมันว่า ตัวพี่ผู้เจริญที่สุด เพราะมันเป็นตัวที่แก่ที่สุดในบรรดาลูกไก่เหล่านั้น" พราหมณ์ทูลตอบ.
พราหมณ์ ! ฉันใดก็ฉันนั้น : เรานี้, ขณะเมื่อหมู่สัตว์กำลังถูกอวิชชาซึ่งเป็นประดุจเปลือกฟองไข่ห่อหุ้มอยู่แล้ว, ก็ทำลายเปลือกห่อห้ม คือ อวิชชาออกมาได้ก่อนใครๆ เป็นบุคคลแต่ผู้เดียวในโลก ได้รู้พร้อมเฉพาะแล้ว ซึ่งสัมมาสัมโพธิญาณ อันไม่มีญาณอะไรยิ่งไปกว่า. พราหมณ์! เรานั้น, เป็นผู้เจริญที่สุดประเสริฐที่สุดของโลก. ความเพียรเราได้ปรารภแล้ว ไม่ย่อหย่อน, สติเราได้กำหนดมั่นแล้วไม่ลืมหลง, กายก็รำงับแล้วไม่กระสับกระส่าย, จิตตั้งมั่นแล้วเป็นหนึ่ง, เราได้บรรลุปฐมฌาน---ฯลฯ--- 04.1ทุติยฌาน---ฯลฯ--- ตติยฌาน---ฯลฯ---จตุตถฌานแล้ว ก็น้อมจิตไปเฉพาะต่อปุพเพนิวาสานุสสติญาณ-ฯลฯ--- เป็นการทำลายเปลือกฟองไข่ของลูกไก่ออกจากฟองไข่ ครั้งแรก, ก็น้อมจิตไปเฉพาะต่อจุตูปปาตญาณ---ฯลฯ--- เป็นการทำลายเปลือกฟองไข่ของลูกไก่ออกจากฟองไข่ครั้งที่ 2, ก็น้อมจิตไป เฉพาะต่ออาสวักขยญาณ---ฯลฯ เป็นการทำลายเปลือกฟองไข่ของลูกไก่ออกจากฟองไข่ครั้งที่ 3, ดังนี้.
- บาลี มหาวิภังค์ วินัยปิฎก 1/5/3. ตรัสแก่เวรัญชพราหมณ์.