ไปยังหน้า : |
[Font : 15 ]
|
| | |
ภิกษุ! ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมเล่าเรียนปริยัติธรรม (นานาชนิด) คือ สุตตะ เคยยะ เวยยากรณะ คาถา อุทาน อิติวุตตกะ ชาตกะ อัพภูตธัมมะ เวทัลละ; และเธอย่อมรู้ความหมายอันยิ่งแห่งธรรมนั้นๆ ด้วยปัญญา. ภิกษุอย่างนี้แล ชื่อ ธรรมวิหารี (ผู้อยู่ด้วยธรรม).
ภิกษุ! ภิกษุผู้มากด้วยปริยัติเราก็แสดงแล้ว, ผู้มากด้วยการบัญญัติเราก็แสดงแล้ว, ผู้มากด้วยการสาธยายเราก็แสดงแล้ว, ผู้มากด้วยการคิดเราก็แสดงแล้ว, และธรรมวิหารี (ผู้อยู่ด้วยธรรม) เราก็แสดงแล้ว ด้วยประการฉะนี้.
ภิกษุ! กิจอันใด ที่ศาสดาผู้เอ็นดูแสวงหาประโยชน์เกื้อกุล อาศัยความเอ็นดูแล้ว จะพึงทำแก่สาวกทั้งหลาย, กิจอันนั้น เราได้ทำแล้วแก่พวกเธอทั้งหลาย ภิกษุ ! นั่น โคนไม้ทั้งหลาย, นั่นเรือนว่างทั้งหลาย, ภิกษุ! เธอทั้งหลาย จงเพียรเผากิเลส, อย่าได้เป็นผู้ประมาท; เธอทั้งหลายอย่าเป็นผู้ที่ต้องร้อนใจ ในภายหลังเลย. นี่แล เป็นวาจาเรื่องำร่ำสอนเธอทั้งหลายของเรา.
- บาลี พระพุทธภาษิต ปญฺจก. อํ. 22/100/74.