[Font : 15 ]
| |
ทรงฉันอาหารวันหนี่งหนเดียว |  

อุทายิ! ถ้าจะว่า สาวกทั้งหลาย สักการะ เคารพ นับถือ บูชาเราแล้วอาศัยเราอยู่ เพราะเหตุที่เธอเหล่านั้นคิดเห็นว่า พระสมณโคดมเป็นผู้ฉันอาหารน้อย และทั้งมีธรรมดากล่าวสรรเสริญคุณ ของความเป็นผู้ฉันอาหารน้อยด้วยแล้ว; ก็ยังมีอยู่ อุทายิ! คือสาวกของเรา บางเหล่าที่ฉันอาหารเพียงขันน้อยหนึ่งบ้าง กึ่งขันน้อยบ้าง เท่าผลมะตูมบ้าง เท่ากึ่งผลมะตูมบ้าง. ส่วนเราเล่าอุทายิ! บางคราวฉันอาหารอันเต็มบาตร เสมอปากบ้าง ล้นกว่านั้นบ้าง ด้วยบาตรใบนี้. 05.14เมื่อเป็นเช่นนี้ สาวกพวกที่มีอาหาร เพียงขันน้อยหนึ่งบ้าง กึ่งขันน้อยบ้าง เท่าผลมะตูมบ้าง เท่ากึ่งผลมะตูมบ้าง ก็หาพึงสักการะ เคารพนับถือบูชาเรา แล้วอยู่อาศัยด้วยเรา โดยคิดว่าพระสมณโคดมเป็นผู้มีอาหารน้อย และกล่าวสรรเสริญความเป็นผู้มีอาหารน้อยดังนี้ ได้ไม่.

ภิกษุ ท.! มาเถิด แม้พวกเธอทั้งหลาย ก็จงฉันโภชนะแต่ในที่นั่งแพ่งเดียว. ภิกษุ ท.! พวกเธอทั้งหลาย เมื่อฉันอยู่ซึ่งโภชนะแต่ในที่นั่งแห่งเดียวจักรู้สึกความที่เป็นผู้มีอาพาธน้อย มีทุกข์น้อยมีความเบากาย กะปรี้กะเปร่า มีกำลังและมีความผาสุกด้วยแล.

- บาลี ภัททาลิสูตร ม.ม. 13/163/160. ตรัสแก่ภิกษุทั้งหลาย ที่เชตวัน.


เกี่ยวกับธรรมโฆษณ์ออนไลน์ (Disclaimer)
แม้ระบบ "ธรรมโฆษณ์ออนไลน์" พยายามปรับปรุงข้อมูลให้ถูกต้องมากที่สุด ผู้ศึกษาก็พึงตรวจสอบกับตัวเล่มหนังสือต้นฉบับ ที่มีการพิมพ์ครั้งล่าสุด ก่อนนำข้อมูลไปใช้ในการอ้างอิง"

  |     |   แจ้งข้อผิดพลาด / แนะนำ
หนังสือที่เกี่ยวข้อง